Monografia zawiera 7 tekstów – dwa z nich są mojego autorstwa, w pozostałych oddaję głos osobom, które zechciały podzielić się swoją perspektywą i refleksjami na temat mojego dorobku artystycznego. W otwierającym monografię rozdziale Niebieska melancholia, czyli cisza w obrazie dzielę się swoim rozumieniem sztuki, roli twórcy i odbiorcy. Stawiam tu sobie i czytelnikowi wiele pytań, zachęcam do kontemplacji, do zatrzymania się na tym, co jest w tej chwili. Egzemplifikacją takiego zanurzenia się w teraźniejszości są prace z cyklu Baseny oraz Obrazy mesmeryczne. W tekście Powrót na “błękitną planetę” Joanna Sokołowska umieszcza moją twórczość w perspektywie kosmicznej, a nawet kosmologicznej. Przygląda się moim powiązaniom artystycznym z Urszulą Broll, powiązaniom, które sięgają odległych czasów i przestrzeni. Możemy dostrzec tę łączność w cyklu Wyobraź sobie. Radosław Czarkowski pisze o pustej baszcie, wernisażu bez gości, artyście bez odbiorcy. Cisza i spokój mówią o ich pandemicznym kontekście. Wieczne teraz dostrzega w moich obrazach Żywia Leszkowicz-Baczyńska. Widzi jednocześnie spójność i ciągłość moich działań artystycznych, zwraca uwagę na ważną dla mnie relację między naturą a człowiekiem, jego ciałem i duszą. Obrazuje to cyklem To czego nie widać. Joanna Imielska dzieli się swoim widzeniem mojej twórczości w tekście Gdy wszystkie dźwięki zapadają w ciszę. Pisze o tym, jak odczytuje moje inspiracje, jak działa na nią kolor, o wyłaniającej się z moich prac metafizyce. Dla Artura Pastuszka moja praca twórcza to Hipnotyzująca codzienność, czyli magnetyzm repetycji. Wskazuje on na napięcia, kontrapunkty w mojej twórczości, śledzi jej rytm, narrację, motywację. Odnajduje sens repetycji odnosząc się do analizowanych prac. W kolejnym, moim autorskim tekście Nad brzegiem rzeki Pliszki opisuję ważne dla mnie miejsce, gdzie odnalazłam Cichy umysł oraz moją nieustanną twórczą podróż. Książka została zrecenzowana przez prof. UAM Izabelę Rudzką. Zawiera 216 stron. Publikacja finansowana w ramach dotacji na utrzymanie i rozwój potencjału badawczego Instytutu Sztuk wizualnych Uniwersytetu Zielonogórskiego.
2024 roku.